5 / 44
3
STICHTING
›
JAARVERSLAG 2015
I
O
N
A
Wie op een zondagmiddag door de binnenstad van Amsterdam
loopt, zal aan weinig kunnen merken dat het zondag is. Toeristen,
dagjesmensen, maar ook Amsterdammers zelf, winkelen er druk op
los, restaurants en café’s zijn overvol – en dat was op het diepte-
punt van de economische crisis niet anders.
De wekelijkse vrije dag is voor velen al lang geen rustmoment
meer, maar een dag waarop je eindelijk toekomt aan al die bezig-
heden en afspraken waar doordeweeks geen gelegenheid voor
was. Wie de koopzondag links laat liggen, gaat sporten, het huis
schoonmaken, naar een film, een concert, een museum of een
speciaal evenement voor het hele gezin. Uitwaaien op het strand,
de stapel alweer oude kranten en tijdschriften doornemen, uitge-
breid tuinieren, koken: activiteiten die zeker ontspannend kunnen
zijn, maar dan toch regelmatig doorkruist kunnen worden door
mailtjes, whats app-berichtjes en telefoongesprekken. Waar je ook
bent, de buitenwereldruis gaat met je mee. En als het te lang stil
blijft, ‘post’ je zelf een foto op Facebook, of je verstuurt een tweet
met jouw commentaar op een zogeheten
trending
topic
. Van een
werkelijke 24uurs economie is nog geen sprake, maar we kunnen
het nieuws in de wereld, als we willen, wél vierentwintig uur per
dag volgen en zelf ook vierentwintig uur per dag bereikbaar zijn.
Het is geen kunst om daar kritisch of mismoedig over te zijn.
Een stad moet op adem kunnen komen, kinderen moeten zich af
en toe stierlijk kunnen vervelen en hardwerkende volwassen met
daarnaast een druk privéleven hebben een paar uur bezinning per
week, of nu en dan wat
quality
time
voor zichzelf en elkaar hard
nodig.
Dat is zeker waar. Maar wie hierbij te snel aan het moraliseren
slaat, verliest oog voor de waarde van deze geheel nieuwe
dynamiek.
Het snelle, vluchtige contact kan wel degelijk tot diepgaande
vriendschappen voeren. Zeker, veel sociale media lijken etalages
voor grote ego’s, maar wie de vele selfies en de schreeuwerige
oneliners negeert, ziet toch óók hoe liefdevol veel mensen van een
afstand met elkaar (willen) meeleven.
Rondom een maatschappelijk ideaal of kleinschalig initiatief van
een handjevol enkelingen scharen zich soms, als vanzelf, medestan-
ders die enkel en alleen uit waardering hun bijdrage willen leveren.
Geen bedrag, overgemaakt naar de rekening van een Goed Doel,
maar een paar uur van hun kostbare tijd; mensen die hun expertise,
hun inzicht, hun talenten inzetten om het sympathieke plan te
laten slagen of er eerst al draagvlak voor te creëren.
Daarbij wordt de scheidslijn tussen professionals en ‘amateurs’
steeds poreuzer. In het gunstigste geval heeft men elkaars vragen
Jaarverslag Iona Stichting 2015